نتایج یك آزمایش جدید نشان میدهد: اُمیكرون در بین انواع سویه های كروناویروس از ثبات محیطی بالاتری برخوردار است.
در این مطالعه سویه كروناویروس ووهان و دیگر سویه های نگرانی كننده آلفا، بتا، دلتا و اُمیكرون به لحاظ میزان بقا و عفونتزایی مقایسه شد. متخصصان با استفاده از نمونههای آزمایشگاهی از پوست انسان و بسترهای پلاستیكی، پایداری محیطی انواع مختلف كروناویروس را ارزیابی كردند.
درك بیماری زایی كروناویروس و پایداری آن در محیط برای كاهش شدت همهگیری كه باعث آسیبهای جدی در سطح جهان شده است، حیاتی است. از روزهای اولیه، كروناویروس قابلیت انتقال بالایی از خود نشان داده است. با ظهور سویههای مختلف، ویروس قابلیت انتقال بالاتری پیدا كرده است، همانطور كه تعداد موارد عفونت با وجود واكسیناسیون و اعمال قرنطینه در جهان روند افزایشی دارد.
عوامل متعددی به افزایش عفونت زایی و انتقال كروناویروس نسبت داده می شود كه از آن جمله میتوان به افزایش بار ویروسی دفع شده از فرد آلوده، كاهش حداقل بار ویروسی مورد نیاز برای ایجاد عفونت، تغییر در محل هدف عفونت و افزایش ثبات محیطی اشاره كرد.
در این مطالعه متخصصان ژاپنی پایداری ویروس را روی سطوح پلاستیكی و پوست انسان ارزیابی كردند. پس از قرار دادن ویروس روی سطح پلاستیك/پوست، بقای ویروس در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آنها پایداری ویروس های مختلف را روی سطح مدل پوست انسان ارزیابی كردند و همچنین به اثربخشی ضدعفونی كننده های مختلف در برابر ویروس های موجود روی پوست انسان پی بردند. در این مطالعه از ضدعفونیكنندههای مبتنی بر الكل، اتانول و ایزوپروپانول استفاده شد.
متخصصان اظهار داشتند: روی سطح پلاستیك، زمان بقای سویه ووهان، آلفا، بتا، گاما، دلتا و اُمیكرون به ترتیب 56، 191.3، 156.6، 59.3، 114 و 193.5 ساعت است.
در حالیكه روی سطح پوست انسان، زمان بقای سویه ووهان، آلفا، بتا، گاما، دلتا و اُمیكرون به ترتیب 8.6، 19.6، 19.1، 11، 16.8 و 21.1 ساعت است كه سویه اُمیكرون بیشترین زمان بقا را دارد.