نتایج تحقیقی كوچك نشان می‌دهد كه تقریبا همه افرادی كه كووید 19 خفیف داشته‌اند، همچنان تا یك سال بعد آنتی‌بادی علیه ویروس كرونا دارند اما ممكن است این آنتی‌بادی از آنان در برابر انواع جدید محافظت نكند.
به نقل از ساینس، گروه تحقیقاتی دانشگاه آدلاید استرالیا اعلام كرد: میان 43 استرالیایی كه در اوایل همه‌گیری با كووید 19 خفیف دست و پنجه نرم كردند، 90 درصد آنان 12 ماه بعد آنتی‌بادی داشتند و تنها 51.2 درصد دارای آنتی‌بادی‌هایی بودند كه «فعالیت خنثی‌كنندگی» در برابر نسخه اصلی ویروس نشان می‌دادند و فقط 44.2 درصد آنتی‌بادی‌هایی داشتند كه می‌توانست نوع اولیه آلفا را خنثی كند.
آنتی‌بادی‌های خنثی‌كننده علیه نوع دلتای غالب و بسیار قابل انتقال تنها در 16.2 درصد وجود داشت. همچنین در 11.6 درصد افراد آنتی‌بادی‌های خنثی‌كننده در برابر سویه گاما و تنها در 4.6 درصد افراد در برابر سویه بتا مشاهده شد.
محققان گفتند: افرادی كه مبتلا به كووید 19 خفیف بودند، 12 ماه پس از بهبودی در برابر عفونت با انواع سارس كوو 2 در گردش و تازه در حال ظهور آسیب‌پذیر است.
این یافته‌ها مزایای بالقوه تطبیق واكسن‌های تقویت‌كننده را برای انواع در حال گردش همچنین نحوه طراحی واكسن‌های سالانه آنفلوآنزا را برای گونه‌های فعلی آنفلوانزا تقویت می‌كند.
100 میلیون نفر مبتلا به كووید طولانی‌مدت بوده یا هستند
محققان دانشگاه میشیگان بر اساس بررسی خود از 40 تحقیق قبلی از 17 كشور و تجربیات بیماران مبتلا به كووید طولانی‌مدت تخمین می‌زنند كه بیش از 40 درصد از نجات‌یافتگان كووید در سراسر جهان عوارض طولانی‌مدت این بیماری را داشته‌اند. كووید طولانی‌مدت به وجود علائم جدید یا پایدار در چهار هفته یا بیشتر پس از عفونت تعریف می‌شود.
محققان اظهار كردند: شیوع این بیماری در میان بازماندگانی كه نیاز به بستری شدن داشتند به 57 درصد می‌رسد و این میزان در میان بازماندگان زن 49 درصد و در میان مردان 37 درصد است.
تخمین زده شده نرخ كووید طولانی‌مدت در آسیا 49 درصد، در اروپا 44 درصد و در آمریكای شمالی 30 درصد است. در میان شایع‌ترین مشكلات، خستگی 23 درصد و تنگی نفس، درد مفاصل و مشكلات حافظه هر كدام 13 درصد افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
به گفته محققان این تحقیق همه موارد كووید طولانی‌مدت را ثبت نكرده است و بر اساس برآورد سازمان بهداشت جهانی از 237 میلیون عفونت كووید-19 در سراسر جهان حدود 100 میلیون نفر پیامدهای مرتبط با سلامتی كووید طولانی‌مدت را تجربه كرده یا تجربه می‌كنند.
محققان هشدار می‌دهند كه این اثرات سلامتی می‌تواند استرس قابل‌توجهی بر سیستم مراقبت‌های بهداشتی وارد كند.
تاثیر ویروس بر مولكول‌های رقیق‌كننده خون باعث ایجاد لخته می‌شود
نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد لخته‌های خون خطرناكی كه اغلب در بیماران مبتلا به كووید 19 مشاهده می‌شود تا حدی به این دلیل اتفاق می‌افتد كه سنبله ویروس به مولكول‌های موجود در خون می‌چسبد كه نقش كلیدی در جلوگیری از لخته شدن دارند و در نتیجه آن را غیرفعال می‌كند.
جینگیو یان از موسسه فیزیك شیمی دالیان چین توضیح داد كه با اتصال ویروس، این مولكول‌ها(هپاران سولفات/هپارین) نمی‌تواند فعالیت‌های ضد انعقادی معمول خود را انجام دهد و لخته‌های خون مرتبط با كووید 19 اغلب به ریه‌ها و سایر اندام‌ها آسیب می‌رساند و می‌تواند باعث حمله قلبی و سكته شود.
لخته شدن بیش از حد به سطوح بالای التهاب ناشی از عفونت كووید 19 نسبت داده شده است. گروه یان در مجله بین‌المللی ماكرومولكول‌های بیولوژیكی گزارش كرده است كه تاكنون مشخص نشده كه خود ویروس نیز تاثیر مستقیمی بر این مورد داشته باشد.
خوشبختانه آنان خاطرنشان كردند، در حال حاضر روش رایج تجویز داروهای رقیق‌كننده خون به بیماران كووید-19 می‌تواند لخته شدن ناشی از ویروس را به طور قابل توجهی كاهش دهد.
