بیماری های روانی می توانند علل و ریشه های متفاوتی داشته باشند از علل ارثی گرفته تا شیوه های مربوط به روش زندگی و امروزه از شایع ترین علل بیماری های روانی می توان به روش زندگی فرد اشاره کرد.
با توجه به این امروزه، با پیچیده‌تر شدن شکل زندگی و شیوع و افزایش استرس‌های مختلف در سطوح سنی متفاوت، پایین آمدن آستانه‌ی تحمل اجتماعی به دلایل متعدد و از جمله فشارهای اقتصادی، بروز خشونت‌های مختلف اجتماعی که از تبعات پایین آمدن آستانه تحمل اجتماعی است و جامعه‌ی ما با خطر ابتلا به اختلالات روان بیش از گذشته روبروست، جامعه‌ی روان‌درمانگران، مسئولان و تصمیم‌گیرندگان مرتبط با این حوزه، چه برنامه‌ای برای مبارزه با شیوع اختلالات روانی در بین افراد دارند؟ درواقع، چه قدر پیش از آن که مجبور شویم برای حل و درمان اختلالات روان در جامعه هزینه کنیم، به پیشگیری از بروز آنها اهمیت می‌دهیم؟ چرا که اگر در یک کفه‌ی سلامت اشخاص در جامعه، سلامت جسم قرار دارد، در کفه‌ی دیگر آن، سلامت روان جای می‌گیرد که بی‌توجهی به آن چه بسا می‌تواند سلامت جسم را نیز به شدت تحت تاثیر خود قرار دهد.
برای کاستن از آمار افسردگی، خودکشی‌های ناشی از اختلال روان، استرس و آنچه سلامت روان را در افراد، در معرض خطر قرار می‌دهد، نیازمند آنیم که شادابی و سلامت روان جامعه را از طرق مختلف به بالاترین و ایمن‌ترین سطح ممکن برسانیم. آیا این مسأله در سازمانهای مختلف ما جایگاهی دارد؟ و یا چیزی است که در برنامه‌ریزی‌ها، کمترین توجه به آن می‌شود؟ پاسخی که به این سوال می‌دهیم، می‌تواند آمار کم یا زیاد مبتلایان به اختلالات روانی را در آینده‌ی جامعه‌ی ما تا حد زیادی مشخص کند.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت برنامه "نیم نگاه" کاری از گروه روان هشتم مهر ماه در ارتباط تلفنی با دکتر بهرامعلی قنبری(رئیس شورای سیاستگذاری سلامت روان دانشجویان وزارت بهداشت) به موضوع راهکارهای پیشگیری از اختلالات روانی می پردازد.
