كاهش شنوایی ناشی از سالمندی یا «پیرگوشی» یكی از شایع‌ترین مشكلات دوران میان‌سال و سالمندی است كه می‌تواند ارتباطات اجتماعی، كیفیت زندگی و حتی سلامت روان افراد را تحت‌تأثیر قرار دهد.
به گزارش روابط عمومی رادیو سلامت، امیرحسین احسنی، متخصص جراحی گوش، گلو و بینی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشكی كاشان، در برنامه «سپهر دانش» به بررسی ابعاد مختلف پیرگوشی پرداخت و گفت: هرچه از جوانی فاصله می‌گیریم و به میان‌سال و سالمندی نزدیك می‌شویم، تغییرات تدریجی در دستگاه‌های بدن رخ می‌دهد. دستگاه شنوایی نیز از این قاعده مستثنی نیست و سالمندان اغلب با كاهش شنوایی یا همان سنگینی گوش مواجه می‌شوند.
وی ادامه داد: این كاهش شنوایی بیشتر از نوع حسی ـ عصبی است و در بخش حلزون گوش و عصب هشتم رخ می‌دهد. بیماران سالمند معمولاً اظهار می‌كنند كه صدا را می‌شنوند اما قادر به درك كلمات نیستند؛ موضوعی كه در اصطلاح علمی «اختلال در فهم گفتار» نام دارد.
احسنی افزود: وزوز گوش یا صداهای غیرواقعی نیز از دیگر تظاهرات بالینی سالمندان است كه می‌تواند با بی‌خوابی و اضطراب همراه شود و چرخه‌ای معیوب میان اضطراب، اختلال خواب و وزوز ایجاد كند.
وی با تأكید بر اینكه كاهش شنوایی می‌تواند پیامدهای اجتماعی و روانی داشته باشد، ادامه داد: بسیاری از سالمندان به دلیل مشكل در ارتباطات، منزوی می‌شوند و این انزوا می‌تواند زمینه‌ساز افسردگی یا حتی آلزایمر باشد.
به گفته این متخصص، عوامل محیطی مانند قرارگرفتن در معرض صداهای بلند، بیماری‌های زمینه‌ای همچون دیابت و فشارخون، و مصرف برخی داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند روند كاهش شنوایی را تشدید كنند.
احسنی خاطرنشان كرد: درمان اصلی این بیماران استفاده از سمعك است و در موارد شدید، كاشت حلزون می‌تواند كیفیت زندگی سالمندان را بهبود بخشد.
